Gjithnjë e më shpesh kemi ndjenjën se koha kalon shpejt, që koha në të vërtetë fluturon! Dhe faji i kujt është? Kush është përgjegjës? A duhet të fajësojmë angazhimet e përditshme? Hormonet? Fëmijët tanë? Apo është e vërtetë që koha kalon më shpejt?

Me kalimin e kohës, koha kalon më shpejt

Ju nuk po çmendeni, nëse keni perceptimin se koha po kalon më shpejt, ju e dini që ekziston një arsye e mirë: është vetëm çështje perceptimi. Ne e matim kohën sipas ngjarjeve që mbajmë mend në jetën tonë, me rritjen e moshës ngjarjet e paharrueshme ulen, për shembull herën e parë që ndodh diçka, puthja e parë, dita e parë e shkollës dhe gradualisht ditët kalojnë pa lënë një shenjë, kështu që nuk është faji i askujt, është diçka që ndodh në nivelin e trurit tonë. Për të qenë edhe më të saktë, këto janë lidhje nervore që bëhen më komplekse me kalimin e kohës, kjo është arsyeja pse ne ruajmë më pak kujtime brenda një dite sesa kur ishim më të rinj. Si rezultat, kemi përshtypjen se kemi bërë më pak gjëra në të njëjtën ditë, dhe për këtë arsye koha ka kaluar më shpejt.

Perceptimi i kalimit të kohës

Faktorë të tjerë duhet të merren parasysh gjithashtu në kuptimin e perceptimit të kalimit të kohës: për shembull, risitë, ato i bëjnë gjërat më interesante dhe eksitimi të jep ndjesinë e bërjes së shumë gjërave; kur jeta bëhet e përsëritur dhe ne bëjmë shumë gjëra me forcë, lind perceptimi që ditët janë shkurtuar dhe se ato zgjasin vetëm shumë pak në krahasim me atë që ne do të donim të bënim. Fakti që koha kalon shpejt do të thotë që çdo ngjarje përfaqëson diçka më pak të rëndësishme se jeta jonë.

Psikologu Michael Wallach i institutit të teknologjisë në Masaçusets ka kryer një hulumtim interesant që tregon ndryshimin në perceptimin e kohës midis të rriturve dhe të rinjve. Ai raporton se kur u kërkohet të përshkruajnë kalimin e kohës me një metaforë, të rinjtë përdorin imazhe statike (“ujë i qetë”) ndërsa të rriturit përdorin imazhe në lëvizje të shpejtë (“një tren vrapimi”).

Një tjetër hulumtim për t’u marr shembull është ai i kryer nga Universiteti Ludwig Maximilian i Mynihut, nga 499 njerëz midis 14 dhe 94 vjeç. Rezultati i studimit tregon se ndërsa plakemi, marrim përshtypjen se 10 vitet e fundit të jetës së dikujt kanë kaluar shpejt. Ky perceptim arrin kulmin në moshën 50 vjeçare, atëherë ai nuk rritet më shumë.