Kushdo ka dëgjuar se përqafimet janë të mira. Dhe sigurisht janë të shumtë ata që kanë përjetuar se si një përqafim, i marrë në një moment të veçantë të jetës, shkaktoi ndryshim. Përqafimet janë në gjendje të komunikojnë, praninë, afërsinë dhe dashurinë, duke u dhënë ngrohtësi dhe mbështetje atyre që i pranojnë dhe duke i bërë ata që i dhurojnë të ndjehen mirë.

Në psikoterapi ekziston ajo që njihet si terapia përqafuese, e cila shquhet për ndjenjën e mirëqenies dhe lumturisë që të jep.

Terapia përqafuese, si funksionon?

Ekzistojnë disa tekste që shpjegojnë sesi kontakti dhe kontakti fizik janë formues për ata që i përjetojnë ato. Një i porsalindur që nuk merr përqafime vuan nga mungesa e stimujve që rezultojnë në ndryshime të sjelljes, madje edhe ato të rëndësishme. Dhe e njëjta gjë ndodh me të rriturit që nuk janë në gjendje të komunikojnë në mënyrë fizike.

Në këtë kontekst përshtaten përqafimet dhe rëndësia e tyre. Mjafton të merrni vetëm një përqafim për të ndjerë më pak ankth, për të zvogëluar perceptimin e dhimbjes dhe për të rritur vetëvlerësimin. Thjesht mendoni për fëmijët që instinktivisht përqafojnë arushin ose jastëkun kur ndjehen të vetmuar ose shohin ëndrra të këqija. Ky është një një reagim instinktiv që i shtyn ata të kryejnë një gjest që jep lehtësim dhe që lehtëson ngarkesën emocionale. E gjithë kjo ndodh nga një përgjigje neurofiziologjike që nxitet në trupin tonë kur përqafojmë ose përqafohemi.

Një përqafim aktivizon prodhimin e oksitocinës, një neurotransmetues që çliron ndjenja të mirëqenies dhe kënaqësisë. Sa më shumë oksitocinë të prodhohet aq më shumë zvogëlohet ankthi dhe stresi, madje dhe dhimbja lehtësohet. Oksitocina është një nga ilaçet natyrore të trupit tonë. Nga pikëpamja shkencore përqafimi është në vetvete një formë terapie.

Kësaj i bashkohen edhe përbërësit psikologjikë. Përqafimi i dikujt na bën të empatizojmë dhe të përjetojmë emocione të rralla pozitive, të dhëna nga vetëdija për t’i bërë mirë dikujt. Në të njëjtën mënyrë, marrja e një përqafimi na bën të ndjehemi të pranuar, të kuptuar, më pak të vetëm dhe të dashur nga ata përreth nesh. Në atë moment duket sikur personi që zgjedh të përqafohet po thotë se ekziston, që ai pranon personin tjetër dhe se është i gatshëm ta kuptojë atë.

Shpesh një përqafim i heshtur mund të bëjë shumë më tepër sesa shumë fjalë dhe për këtë arsye terapia e përqafimit është gjithnjë e më e përhapur dhe ndonjëherë praktikohet edhe midis të huajve në grupet e terapisë. Të përqafosh njëri-tjetrin sjell gëzim, të ndihmon në shpërndarjen e emocioneve dhe të bën të ndjehesh i gjallë dhe i përfshirë. Ndihmon për t’u lidhur me të tjerët dhe, rrjedhimisht, me veten.

Terapia përqafuese, si funksionon dhe cilat janë përfitimet

Në përgjithësi, seancat e përqafimit kanë një kohëzgjatje të ndryshueshme e cila varet nga numri i njerëzve dhe konteksti. Nëse brenda një mbledhje të terapisë në grup, ato mund të zgjasin dhjetë minuta dhe vendosen në fillim dhe në fund të një seance.

Nëse flasim për seanca terapie të përqafimit të diellit, këto mund të zgjasin madje edhe orë dhe zakonisht përfshijnë disa persona që mund të shkojnë nga 10 në 50. Në përgjithësi, përveç përqafimeve, ne përqendrohemi në ndjesitë që ato japin dhe se si ndjehemi pasi t’i vendosim praktikë.

Sidoqoftë, përqafimi nuk duhet të jetë një detyrim. Për këtë arsye është një formë e terapisë që gjithmonë kërkon që një person ekspert ta kontrollojë atë dhe të jetë në gjendje të menaxhojë kohën dhe ritmin e tij.

Tani që kemi kuptuar se si funksionon, le të shohim cilat janë disa nga përfitimet më të rëndësishme të terapisë përqafuese:

Hap emocionet

Na shtyn të pranojmë veten për atë që jemi

Ju bën më emfatik

Përmirëson mënyrën e komunikimit të ndjenjave

Ju vë në kontakt me fëmijën brenda jush

Ndihmon lidhjen midis trupit dhe mendjes

Forcon vetëvlerësimin

Jep një ndjenjë të këndshme mirënjohjeje

Me pak fjalë, dhënia dhe marrja e përqafimeve është një formë e vërtetë e terapisë që mund të bëjë shumë më tepër nga sa mendoni dhe që i pasuron të dy palët me emocione pozitive, duke përmirësuar gjithashtu qasjen ndaj jetës dhe mënyrën e trajtimit të të tjerëve. Një përvojë padyshim e dobishme, e cila është gjithashtu e mirë midis të huajve brenda një grupi terapie të menaxhuar nga një ekspert.